Γεράνης, Στέλιος

(Αθήνα 1920 –). Φιλολογικό ψευδώνυμο του δημοσιογράφου και λογοτέχνη Στέλιου Παναγιωτόπουλου. Κατάγεται από τη Μικρά Ασία (Νέα Έφεσος) και σπούδασε στην Πάντειο. Εργάστηκε βοηθός λογιστής, εκτελωνιστής και δημοσιογράφος, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών του Πειραιά. Έγραψε κυρίως ποιήματα και μελέτες σχετικά με την ποίηση. Έργα του είναι: α) Ποιητικές συλλογές: Μεταπτώσεις (1944), Πορεία προς το φως (1949), Άνεμοι στο τέλμα (1951), Ένας καιρός ετοιμοθάνατος (1955), Παθολογία (1960), Ο χορός των χρημάτων (1964), Ένας ψαλμός αιμόφυρτος (1969), Τα μικρά μου θαύματα (1974), Μνήμη βομβαρδισμού (1975), Θανάσιμες απουσίες (1976). β) Μελέτες: Η ποίηση του Ν. Βρεττάκου (1952), Ο Πειραιάς και οι ποιητές του (1971). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες (αγγλικά, γερμανικά, πολωνικά, ρουμανικά). Τιμητικές διακρίσεις: Β’ κρατικό βραβείο ποίησης (1975) κ.ά.